Sifan Hassan heeft haar naam opnieuw in de geschiedenisboeken geschreven door op de Olympische Spelen in Parijs een gouden medaille te winnen op de marathon. Met deze overwinning voltooit ze een unieke trilogie, waarbij ze eerder al brons behaalde op zowel de 5.000 als de 10.000 meter.
Het is een prestatie die geen enkele andere vrouw ooit heeft bereikt, en slechts één man, de legendarische Tsjech Emil Zátopek, wist eerder een medaille te pakken op deze drie afstanden tijdens de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki.
Spannende strijd met een gouden afloop
Hassan’s overwinning kwam na een bloedstollende eindsprint, waarin ze wereldrecordhoudster Tigst Assefa versloeg. De Nederlandse atlete finishte in een tijd van 2.22.55 en bleef daarmee drie seconden voor op de Ethiopische Assefa. De Keniaanse Hellen Obiri behaalde de bronzen medaille met een tijd van 2.23.10.
Dit huzarenstukje van Hassan is des te indrukwekkender omdat ze tijdens het heuvelachtige parcours, dat bekendstaat om zijn moeilijkheidsgraad, op een gegeven moment leek te bezwijken onder het moordende tempo dat werd opgevoerd door Assefa en haar landgenote Amana Shankule, de wereldkampioene van 2023.
Hassan leek rond het 30-kilometerpunt te moeten lossen, maar wist zich twee kilometer later terug te knokken naar de kopgroep. Deze comeback markeerde het begin van haar ijzersterke slotakkoord.
Op de iconische Place des Invalides wist ze uiteindelijk de eindsprint te winnen, waarmee ze een historische olympische titel veiligstelde.
Vierde marathon, eerste olympische titel
Het bijzondere aan deze overwinning is dat het pas de vierde marathon is die de 31-jarige Hassan ooit heeft gelopen. Ze debuteerde in april 2023 op deze klassieke afstand in Londen, waar ze ondanks een korte onderbreking tijdens de race om rek- en strekoefeningen te doen, verrassend de overwinning pakte in 2.18.33.
Haar tweede marathon, die in Chicago plaatsvond, was nog indrukwekkender. Hier finishte ze in een tijd van 2.13.44, de op één na snelste tijd ooit gelopen door een vrouw, slechts overtroffen door Assefa’s tijd van 2.11.53 in Berlijn.
De marathon van Tokio, die ze in maart van dit jaar liep, verliep minder voorspoedig. In de Japanse hoofdstad eindigde ze met een tijd van 2.18.05 op de vierde plaats.
Desondanks heeft Hassan nu met haar overwinning in Parijs bewezen dat ze ook op de grootste podia van de wereld kan zegevieren.
Project Zátopek: een ambitieus plan
Hassan’s missie om als eerste vrouw medailles te winnen op de 5.000, 10.000 en 42.195 meter werd binnen haar team bekend als ‘Project Zátopek’. Deze naam verwijst naar de enige persoon die ooit eerder een dergelijke prestatie leverde: de Tsjech Emil Zátopek.
In 1952 won hij op de Olympische Spelen in Helsinki goud op alle drie de afstanden, wat hem de bijnaam ‘De Locomotief’ opleverde. Lasse Virén, een andere atletieklegende, kwam in 1976 in Montréal nog het dichtst in de buurt van het evenaren van deze prestatie, maar strandde op de marathon op de vijfde plaats.
Het plan om deze prestatie te evenaren werd door sommige experts als ‘krankzinnig’ bestempeld, waaronder voormalig atleet Michael Johnson, vijfvoudig olympisch kampioen op de 200 en 400 meter.
Hij noemde het plan een onmogelijke uitdaging, vooral gezien de korte tijd tussen de finales van de 5.000 en 10.000 meter, en de marathon: minder dan 48 uur tussen de eerste twee finales en slechts iets meer dan 35 uur tussen de 10.000 meter en de marathon.
De weg naar succes
Hassan’s weg naar succes was niet zonder obstakels. Na haar bronzen medaille op de 10.000 meter volgde ze een speciaal herstelprogramma, waarvan de details zorgvuldig geheim werden gehouden door haar team.
Hassan verliet het olympisch dorp slechts één keer tussen de wedstrijden door om haar medaille op te halen in het Stade de France.
Dat Hassan uiteindelijk in haar missie slaagde, kwam voor haar manager Jos Hermens niet als een verrassing. Al in 2022, voordat Hassan serieus overwoog om de marathon te gaan lopen, legde Hermens haar het idee voor om in Parijs de twee langste baannummers te combineren met de marathon.
Hij voerde zelfs gesprekken met IOC-voorzitter Thomas Bach en Sebastian Coe, president van de wereldatletiekfederatie World Athletics, in een poging het atletiekprogramma zodanig aan te passen dat Hassan meer rust zou krijgen tussen de drie nummers. Helaas leidde dit niet tot een verandering van het schema, waardoor Hermens en zijn team genoodzaakt waren hun strategie aan te passen.
Hassan: een atlete van wereldformaat
Hassan’s succes is volgens Hermens het resultaat van een unieke combinatie van eigenschappen die ze heeft opgedaan in de drie verschillende werelden waarin ze is opgegroeid. Geboren in Adama, Ethiopië, belandde Hassan in 2008 als 15-jarige vluchteling in Nederland, waar haar loopcarrière begon bij atletiekvereniging AV Lionitas in Leeuwarden.
Sinds 2016 werkt ze in de Verenigde Staten, waar ze onder leiding van Tim Rowberry, de voormalige assistent van Alberto Salazar, haar talent verder ontwikkelde.
Hermens beschrijft haar als een atlete die de trots van Ethiopië, de directheid van Nederland en het showelement van Amerika verenigt. Met haar overwinning op de olympische marathon is Hassan nu een atlete van wereldformaat – of beter gezegd, de beste vrouw van de wereld.
Sifan Hassan’s gouden medaille op de marathon markeert niet alleen een persoonlijke triomf, maar ook een historische prestatie voor de atletieksport. Haar reis van vluchteling tot wereldkampioen is een inspirerend verhaal van doorzettingsvermogen, talent en moed.
Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
