Op 32-jarige leeftijd zette Eden Hazard een punt achter zijn profcarrière – een beslissing die de voetbalwereld zowel verraste als ontroerde. De Belgische dribbelkoning, jarenlang een van de meest getalenteerde aanvallers ter wereld, verliet het toneel niet op het hoogtepunt, maar met een gevoel van rust. Geen spijt, geen haat-liefdeverhouding met het spel – gewoon de tijd om te stoppen.
“Voetbal was nooit een last voor mij. Nooit,” zei Hazard onlangs in een interview met La Dernière Heure. Maar dat betekent niet dat zijn laatste jaren makkelijk waren.
De opkomst: Lille OSC en doorbraak bij Chelsea
Hazards professionele loopbaan begon in Frankrijk, bij Lille OSC, waar hij op 16-jarige leeftijd debuteerde. Zijn uitzonderlijke techniek, versnelling en spelinzicht vielen al snel op. In het seizoen 2010/2011 leidde hij Lille naar de Ligue 1-titel én de Coupe de France – een historische dubbel. Hij werd tweemaal uitgeroepen tot Frans Voetballer van het Jaar (2011 en 2012), een unicum voor een speler buiten Frankrijk geboren.
Zijn prestaties brachten hem in 2012 naar Chelsea, waar hij uitgroeide tot publiekslieveling en clubicoon. Onder managers als José Mourinho en Antonio Conte blonk hij uit in de Premier League. In zijn zeven seizoenen op Stamford Bridge won Hazard onder meer:
-
2x Premier League (2015, 2017)
-
2x Europa League (2013, 2019)
-
1x FA Cup (2018)
-
1x League Cup (2015)
Hazard werd bekend om zijn slaloms langs verdedigers, beslissende doelpunten én zijn onvoorspelbare flair. Vooral zijn optreden in de Europa League-finale van 2019 tegen Arsenal – waarin hij twee keer scoorde – was een van zijn absolute hoogtepunten in het blauw van Chelsea.
🇧🇪 De trots van België
Ook in het shirt van de Rode Duivels was Hazard jarenlang een belangrijke pion. Hij debuteerde in 2008 en speelde in totaal 126 interlands, waarin hij 33 doelpunten maakte. Tijdens het WK 2018 in Rusland leidde hij België als aanvoerder naar een historische derde plaats – het beste resultaat ooit voor het land.
Zijn optredens tegen Brazilië en Engeland oogstten lof van de hele wereld. Hazard werd genomineerd voor de Gouden Bal en eindigde als tweede in de verkiezing van Speler van het Toernooi achter Luka Modrić.
Real Madrid: een droom die nooit echt uitkwam
In 2019 kwam de transfer waar Hazard lang naar uitkeek: naar Real Madrid, voor ruim €100 miljoen. Het leek het perfecte huwelijk – Hazard in het wit, op het grootste podium. Maar het sprookje veranderde snel in een nachtmerrie. Blessures, vooral aan zijn enkel, achtervolgden hem seizoen na seizoen.
In vier jaar tijd kwam hij tot slechts 76 wedstrijden voor Real Madrid, waarin hij 7 keer scoorde. Hoewel hij enkele prijzen pakte – waaronder twee La Liga-titels en een Champions League in 2022 – speelde hij zelden een hoofdrol.
“Wakker worden, pijn hebben, trainen, op de bank zitten – dat vrat aan me,” zei Hazard daarover. “Ik had nog een contract voor een jaar, maar ik zag het gewoon niet meer zitten.”
Het afscheid: rust boven roem
In plaats van door te ploeteren, koos Hazard in 2023 voor rust. Hij besloot zijn carrière af te sluiten – niet op het veld, maar thuis, tussen zijn gezin en broers. “Ik wilde gewoon genieten van het leven. Gewone dingen doen met mijn kinderen,” zei hij openhartig.
Zijn beslissing kwam vroeg, maar voelde voor hem als bevrijdend. “Voetbal heeft me alles gegeven. Maar nu is het tijd voor iets anders.”
De erfenis van Eden Hazard
Hazard zal herinnerd worden als een pure voetballer – creatief, speels, onvoorspelbaar. In topvorm was hij ongrijpbaar, uniek. Hoewel zijn tijd bij Real Madrid de glans van zijn carrière wat doffer maakte, blijft zijn bijdrage aan Chelsea, Lille en de Belgische nationale ploeg van onschatbare waarde.
Hij speelde het spel met plezier, zonder poespas. En misschien is dát wel het mooiste afscheid dat een voetballer zich kan wensen.
