Nick Olij, jarenlang één van de meest stabiele Eredivisie keepers, beleeft moeilijke tijden sinds zijn overstap naar PSV. De 30-jarige goalie, die bij Sparta uitgroeide tot een betrouwbare sluitpost en zelfs even aanspraak maakte op een plek in Oranje, geeft tegenover ESPN eerlijk toe dat zijn nieuwe rol in Eindhoven hem zwaar valt. Hoewel Olij deze week eindelijk zijn eerste minuten voor PSV maakte, gebeurde dat niet in het eerste elftal, maar in een duel van Jong PSV tegen Jong FC Utrecht. En dat smaakt anders dan gehoopt.
Van uitblinker bij Sparta naar reserve bij PSV
Waar Olij bij Sparta week in, week uit beslissend was, is zijn situatie bij PSV compleet anders. Toen de Eindhovenaren hem afgelopen zomer haalden, was de verwachting dat hij serieus zou strijden voor de positie onder de lat. Maar coach Peter Bosz koos vanaf het begin vol voor Matej Kovar. De ervaren Olij, die juist voor meer speeltijd en een stap hogerop had getekend, moest daardoor een stap terug doen.
Dat hij zijn debuut moest maken in de Keuken Kampioen Divisie, in een duel tussen twee beloftenteams, is symbolisch voor de lastige fase waarin hij zit. “Natuurlijk heb je andere verwachtingen als je hiernaartoe komt,” vertelt hij. Het is een reactie die perfect illustreert hoe groot de overgang voor hem is geweest.
Eindelijk speeltijd… maar niet zoals gehoopt
In duels in de Keuken Kampioen Divisie is het toegestaan om oudere en ervaren spelers in te zetten, en dat gaf Bosz de mogelijkheid om Olij ritme te laten opdoen. Dat gebeurde vrijdagavond, toen Jong PSV een 3-0-voorsprong verspeelde en uiteindelijk 3-3 speelde tegen Jong FC Utrecht.
Voor Olij was het een wedstrijd met twee gezichten. Aan de ene kant was het fijn om eindelijk weer op het veld te staan, maar de manier waarop de wedstrijd verliep was pijnlijk. De doelman spaarde zichzelf niet in zijn analyse:
-
“De 3-1 in de korte hoek moet ik gewoon pakken.”
-
“Bij de tweede tegengoal speel ik de bal slecht in.”
-
“De 3-3 moet ik nog terugkijken.”
Voor een keeper met zijn niveau, reputatie en ambities is zo’n optreden moeilijk te verteren. Maar het laat ook zien hoe scherp Olij nog altijd is. Hij legt de lat hoog voor zichzelf, zelfs in wedstrijden die door anderen misschien worden gezien als minder belangrijk.
Mentaal zware periode
Dat het mentaal aankomt op Olij, geeft hij zonder omwegen toe. Zijn komst naar PSV stond in het teken van ambitie. Hij wilde zich bewijzen op het hoogste niveau, zich ontwikkelen onder een toptrainersstaf en mogelijk zelfs opnieuw in beeld komen voor het Nederlands elftal. Maar de realiteit is dat hij dit seizoen vooral toekijkt vanaf de reservebank.
“Op dit moment heb ik het lastig,” geeft hij toe. “Je komt met bepaalde doelstellingen naar PSV en dan wordt er een keuze gemaakt. Dat moet je dan verwerken.”
Die openheid is opvallend en dapper. Het laat zien hoe groot het contrast kan zijn tussen verwachtingen en werkelijkheid in het betaalde voetbal. Het is een thema dat steeds vaker terugkomt in moderne voetbalanalyse: spelers die niet alleen fysiek, maar ook mentaal topprestaties moeten leveren, zelfs als ze minder spelen dan gehoopt.
Geen denken aan een winters vertrek
Ondanks de teleurstellende situatie wil Olij niet speculeren over een winterse transfer. Toen ESPN hem na de wedstrijd vroeg of hij in januari zou vertrekken, reageerde hij zichtbaar geïrriteerd:
“Ik vind dit een beetje een kutvraag op dit moment.”*
Olij benadrukte dat hij niet bezig is met weggaan en dat hij simpelweg hard blijft werken. “Ik ga nu niet m’n eigen glazen ingooien. We zien wel wat er gebeurt.”
Die reactie laat twee dingen zien:
-
Het onderwerp ligt gevoelig voor hem.
-
Olij is vastberaden om te blijven knokken.
In het kader van PSV transfernieuws is het duidelijk: er zit voorlopig geen vertrek aan te komen, tenzij de club zelf met een verrassende wending komt.
Wat betekent dit voor PSV en voor Olij zelf?
Voor PSV is het een luxeprobleem. Met Kovar heeft de club een talentvolle keeper die vertrouwen krijgt, terwijl Olij een ervaren vervanger is die in noodgevallen direct inzetbaar is. Maar het is de vraag hoe lang die situatie houdbaar is. Een keeper van Olijs niveau wil niet structureel op de bank zitten.
Voor Olij zelf is dit seizoen er één van geduld, mentale veerkracht en leren omgaan met teleurstellingen. Het laat ook zien hoe dun de lijn is tussen basisspeler en bankzitter, zelfs voor een bewezen Eredivisie keeper.
Met nog maanden te gaan in het seizoen, is niets uitgesloten. Blessures, vormdalen of tactische keuzes kunnen alles veranderen. Voor nu is het echter duidelijk: Olij moet blijven vechten voor zijn plek, zonder zicht op directe verbetering.
Conclusie
Nick Olij staat voor een onverwachte uitdaging in Eindhoven. Wat bedoeld was als een sportieve promotie, is uitgegroeid tot een gevecht om relevant te blijven. Maar één ding is zeker: Olij geeft niet op. Zijn eerlijkheid, zelfkritiek en werkethiek zijn kwaliteiten die hem kunnen helpen om deze periode te overwinnen.
Of hij later dit seizoen alsnog een rol van betekenis krijgt, zal afhangen van factoren die deels buiten zijn controle liggen. Maar dat hij blijft strijden, staat vast.
