De uitschakeling van de Oranje Leeuwinnen op het EK hakt er flink in bij bondscoach Andries Jonker. De 2-5 nederlaag tegen Frankrijk betekende niet alleen het einde van het toernooi, maar ook het slotstuk van Jonkers periode als bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal. Zijn emoties na afloop spraken boekdelen: een mix van trots, teleurstelling en frustratie over hoe zijn afscheid tot stand is gekomen.
“We hebben er alles aan gedaan,” begint Jonker na afloop voor de camera van de NOS. “We wisten dat de kans op doorgaan klein was, maar we wilden alles op alles zetten om dat ene wonder mogelijk te maken.” En wonderbaarlijk begon het duel tegen Frankrijk ook: Nederland leidde na de eerste helft met 2-1 en bracht de Fransen daarmee serieus aan het wankelen. “In dat moment voel je alleen maar trots. Op de speelsters, de staf, het hele proces. Als we er nog eentje hadden gemaakt, hadden we ze misschien echt gebroken.”
Maar het mocht niet zo zijn. Na rust schakelde Frankrijk op en sloeg genadeloos toe. Binnen korte tijd stond het 2-4 en glipte de hoop weg. “We kregen geen vat meer op hun aanvalsgolven. Het tempo ging omhoog, onze energie raakte op, en dan weet je: dit wordt lastig recht te trekken.” Het resulteerde in een roemloze aftocht voor het Nederlands elftal, dat ondanks een sterke start tegen Wales en veel strijdlust de groepsfase niet wist te overleven.
Jonker, die eerder onder meer actief was bij VfL Wolfsburg, Bayern München en Telstar, baalt zichtbaar van de uitschakeling. Maar hij kijkt ook breder naar het geheel. “We hadden een loodzware loting met Engeland en Frankrijk, misschien wel de twee sterkste ploegen van het toernooi. Dat maakt de opdracht niet alleen sportief moeilijk, maar ook mentaal slopend.”
De rol van de KNVB in het geheel blijft voor Jonker nog een gevoelig onderwerp. De voetbalbond besloot al vóór het toernooi om niet met hem door te gaan, wat onder andere tot kritiek leidde van Louis van Gaal. De oud-bondscoach en voormalig werkgever van Jonker noemde het onbegrijpelijk dat er geen vertrouwen werd uitgesproken richting de eindronde. Jonker zelf kiest ervoor om er op dit moment niet veel over te zeggen. “Ik doe er vandaag verstandig aan om mijn mond te houden over de KNVB. Misschien dat ik er later nog op terugkom.”
Ondanks alles overheerst bij Jonker ook een gevoel van trots. “Deze groep heeft gevochten, onder druk gepresteerd en karakter getoond. Natuurlijk, we vallen nu uit, maar ik heb speelsters gezien die het maximale hebben gegeven.” Hij laat ook doorschemeren dat hij gelooft dat zijn opvolger, Arjan Veurink, een fundament heeft waarop voortgebouwd kan worden.
Met opgeheven hoofd, maar een zwaar gemoed verlaat Jonker dus het internationale toneel. Zijn afscheid is niet geworden wat hij ervan gehoopt had, maar het is duidelijk dat zijn passie voor het vrouwenvoetbal er niet minder om is geworden.
