De verrassende nederlaag van Ajax tegen Excelsior – een historische tik, want de Rotterdammers hadden nog nooit eerder gewonnen in Amsterdam – zorgde voor verbijstering op de tribunes, sociale media en in de voetbalkantines door het hele land. Maar het meest opvallende moment van de avond kwam pas ná het laatste fluitsignaal: het interview van Kenneth Taylor met de NOS. Terwijl de Ajax-selectie en fans met ongeloof achterbleven, stond de middenvelder er ogenschijnlijk onaangedaan bij, alsof dit resultaat voor hem niet meer dan een standaard tegenvaller was.
En juist die houding zorgde voor een bijzonder geladen gesprek met verslaggever Jeroen Grueter. De toon van het interview lag direct hoog. Grueter was zichtbaar geërgerd door het zakelijke, bijna kille voorkomen van Taylor. Waar anderen roodgloeiend waren van schaamte of frustratie, stond Taylor voor de camera met een houding die alles behalve paniek uitstraalde.
Grueter trapte het gesprek af zonder omwegen. “Is dit een prestatie waar je je voor moet schamen?” vroeg hij scherp. Geen aanloop, geen nuance — de vraag kwam binnen als een tackle van achteren. Hij benadrukte meteen de historische context: Excelsior had nog nooit gewonnen in Amsterdam. Het moest voor Taylor een klap in het gezicht zijn, maar de middenvelder liet niets merken. Zonder zichtbaar ongemak hield hij het kort en kalm, wat Grueter zichtbaar irriteerde.
De verslaggever duwde door: “Hoe kan het allemaal zo gebeuren?” Maar ook daar bleef Taylor bij zijn koele, bijna analytische antwoorden. Hij nam het wedstrijdverloop door alsof hij een oefenpotje in de voorbereiding analyseerde. Zijn toon was vlak, zijn gelaatsuitdrukking onveranderd, alsof het eerder ging over een gelijkspel dan een nederlaag die de geschiedenisboeken in zou gaan.
Die stoïcijnse houding leek voor Grueter een rode lap. Hij onderbrak Taylor en zei: “Kun je ook nog wat kritischer naar de prestatie kijken?” Alsof hij wilde afdwingen dat de middenvelder zijn emoties toonde — boosheid, schaamte, teleurstelling, iets. Alles behalve deze kille zakelijke benadering die de kijker geen enkele vorm van catharsis bood.
Daarna kwam de vraag die de spanning nog verder opvoerde: “Was dit de slechtste wedstrijd van het seizoen?” Taylor antwoordde dat dat “zou kunnen”. Nog steeds beheerst, nog steeds zonder drama. Dat antwoord maakte Grueter bijna geïrriteerd. “Ja, jullie hebben er natuurlijk al wat gespeeld,” merkte hij cynisch op.
Het was duidelijk dat Grueter niet alleen antwoorden zocht, maar ook emotie, reflectie – misschien zelfs een publieke mea culpa die paste bij de woede die leefde bij supporters. Hij probeerde de vinger te leggen op wat zovelen dachten: Hoe kan een speler na zo’n nederlaag zó onbewogen blijven?
De verslaggever ging nog een stap verder: “Heitinga is weg, Fred Grim neemt het over en dan leggen jullie dit op de mat. Ja, ik denk dat er heel veel mensen zijn die daar helemaal niets van begrijpen.”
Opnieuw bleef Taylor koel. Zijn woorden waren weliswaar correct en inhoudelijk, maar het klonk alsnog afstandelijk. “Wijzelf natuurlijk ook niet. Ja, wat je zegt: dat we dit vandaag op de mat leggen is gewoon teleurstellend.”
Het contrast tussen de ontredderde voetbalfans en de bijna zakelijke houding van Taylor kon haast niet groter. Voor velen voelde zijn reactie alsof hij de ernst van de situatie niet volledig besefte. Maar er zijn ook supporters en analisten die zijn koelte juist zien als een teken van volwassenheid. Geen paniekreacties, geen theatrale emoties, maar nuchtere constatering: dit was slecht, dit moet beter.
Toch blijft één vraag hangen boven dit interview: hoe kan een speler zo beheerst blijven na een nederlaag die als een mokerslag door de club dreunt? Was het onbegrip? Was het teleurstelling die hij opkropte? Of was het simpelweg een wedstrijdaanpak waarbij de emoties later pas komen?
Eén ding is zeker: het interview kreeg minstens zoveel aandacht als het duel zelf. De combinatie van Grueters confronterende stijl en Taylors koele reacties zorgde voor een gesprek dat bij veel supporters rauw op de maag viel. Sommigen vonden Taylor’s houding ongepast, anderen vonden dat Grueter te hard inging. Hoe je het ook bekijkt: het was een verhelderend inkijkje in de emotionele spanningsvelden binnen een club die wankelt.
Terwijl trainer Fred Grim nu voor de taak staat structuur en vertrouwen terug te brengen, hopen de supporters vooral op één ding: dat deze nederlaag een wake-upcall is. Dat de koele woorden van Taylor uiteindelijk worden gevolgd door daden op het veld. Want na een avond die de geschiedenisboeken in gaat, is er maar één manier om het vertrouwen te herstellen — en dat is niet voor de camera, maar op het gras.
