Op tragische wijze is Roel de Graaff, voormalig profvoetballer en spits met ruim honderd wedstrijden in het betaalde voetbal, overleden aan een hartstilstand. De pas 41-jarige De Graaff zakte afgelopen vrijdag tijdens een ontspannen dartavond in elkaar en overleed ter plekke, ondanks de pogingen van de hulpdiensten om zijn leven te redden. Zijn plotselinge overlijden laat een spoor van verslagenheid achter bij oud-ploeggenoten, vrienden en voetbalfans die hem kenden als een bevlogen sportman met een innemende persoonlijkheid.
Een jeugdcarrière vol belofte en concurrentie met Van Persie
De Graaff begon zijn voetbalcarrière bij amateurclub Oliveo in Pijnacker, maar viel al op jonge leeftijd op door zijn scorend vermogen en spelinzicht. Hij werd al snel gescout door Feyenoord, waar hij terechtkwam in de jeugdopleiding op Varkenoord. Daar speelde hij jarenlang samen met Robin van Persie, nu trainer van Feyenoord. De twee streden in die periode om dezelfde positie in de spits.
Hoewel Van Persie uiteindelijk doorbrak en een internationale topcarrière tegemoet ging, bleef De Graaff lange tijd in het spoor van zijn ploeggenoot. Hij werd uiteindelijk te licht bevonden voor het eerste elftal van Feyenoord en moest zijn droom bij de club noodgedwongen opgeven. Toch gaf hij niet op en zette hij zijn carrière voort bij DHC in Delft.
Geen doorbraak bij Sparta, maar wel honderd wedstrijden in het betaald voetbal
Na DHC kreeg De Graaff nog een kans bij Sparta Rotterdam. Een debuut in het eerste elftal bleef daar echter uit. Toch bleef hij zich ontwikkelen en vond hij zijn plek bij clubs als HFC Haarlem, FC Zwolle, FC Dordrecht en RBC Roosendaal. In totaal speelde hij 107 officiële wedstrijden in het betaald voetbal — een prestatie waar hij trots op mocht zijn.
Zijn carrière werd helaas getekend door blessures. Bij Haarlem raakte hij zwaar geblesseerd aan zijn knie en brak hij zijn elleboog. Het herstel bleek zwaar en zijn fysieke gesteldheid stond een langdurig vervolg op het hoogste niveau in de weg. De Graaff besloot uiteindelijk terug te keren naar DHC, de club waar zijn hart lag. In 2013 hing hij definitief zijn voetbalschoenen aan de wilgen.
Een tragisch einde aan een sportief leven
Afgelopen vrijdag liep de avond volledig anders dan gepland. Tijdens een gezellige dartsessie werd De Graaff plotseling onwel. Hij zakte in elkaar door een hartstilstand, waarop omstanders direct alarm sloegen. Hulpdiensten waren snel ter plaatse en probeerden hem met reanimatie te redden. Ondanks hun inzet mocht het niet meer baten.
De gebeurtenis vond plaats bij een horecagelegenheid, waar later schermen zijn geplaatst om het zicht te onttrekken. Volgens het Algemeen Dagblad heerste er grote verslagenheid onder aanwezigen, die nauwelijks konden bevatten wat er was gebeurd. Wat een ontspannen avond had moeten zijn, eindigde in een nachtmerrie.
Sportwereld reageert geschokt op overlijden De Graaff
De dood van Roel de Graaff kwam voor velen als een klap. Oud-ploeggenoten, vrienden en trainers reageren geschokt op het nieuws. Binnen de voetbalgemeenschap in Zuid-Holland wordt hij herinnerd als een toegewijde speler, een harde werker met een gouden karakter. Niet alleen zijn prestaties, maar ook zijn persoonlijkheid maken zijn verlies zwaar voor iedereen die hem kende.
Voor DHC, zijn oude club, is het verlies extra schrijnend. Daar keerde hij terug na zijn profcarrière en liet hij als veteraan nog geregeld zijn voetbalkunsten zien op het veld. Ook buiten het voetbal had De Graaff een sociaal leven opgebouwd waarin hij geliefd was. Zijn overlijden maakt diepe indruk op de gemeenschap in Pijnacker en Delft.
Een sportman, een vechter en bovenal een mens
Hoewel hij nooit uitgroeide tot een internationale ster, is het verhaal van Roel de Graaff er één van doorzettingsvermogen en liefde voor het spel. Hij was iemand die bleef vechten, zelfs na tegenslagen. Iemand die nooit de kop liet hangen, ook niet toen blessures zijn carrière in de weg stonden. En bovenal was hij een mens met een warm hart en een oprechte lach.
Zijn onverwachte overlijden op slechts 41-jarige leeftijd herinnert ons eraan hoe fragiel het leven is. Voor wie hem kende, blijft hij voortleven als een sportieve kameraad die altijd het beste uit zichzelf wilde halen. Zijn nalatenschap zit niet in doelpunten of trofeeën, maar in de herinneringen van iedereen die hem mocht meemaken.
