De verwachtingen waren hoog deze zomer toen Ajax eindelijk Raúl Moro wist vast te leggen. Na een langdurige transfersoap werd de Spaanse vleugelaanvaller als eerste zomeraanwinst gepresenteerd — een speler die volgens de club voor directe versterking zou zorgen in de aanvalslinie. Maar nog geen maanden later ziet de situatie er plotseling heel anders uit: Moro lijkt zijn basisplaats voorlopig te zijn kwijtgeraakt.
Hooggespannen verwachtingen
Ajax tastte relatief diep in de buidel voor de jonge Spanjaard, ondanks dat de club toen al over een dubbelbezetting op de flanken beschikte. Zelfs na de komst van Oliver Edvardsen werd Moro alsnog binnengehaald, wat laat zien dat men in Amsterdam veel vertrouwen had in zijn kwaliteiten. Binnen de club werd gesproken over een ‘kwaliteitsimpuls’ — een speler die het verschil kon maken in de Eredivisie én in Europa.
In de voorbereiding liet Moro bij vlagen zijn klasse zien. Met zijn snelheid, dribbels en lef leek hij een welkome aanvulling op de vleugels van Ajax. Maar oefenwedstrijden zijn niet hetzelfde als het echte werk, en toen het seizoen eenmaal begon, bleek dat de aanvaller moeite had om zijn dreiging om te zetten in rendement.
Gebrek aan rendement
Waar Ajax snakte naar doelpunten en assists vanaf de flanken, bleef het bij Moro angstvallig stil. Ondanks zijn actiegericht spel wist hij nauwelijks kansen te creëren, laat staan af te maken. Volgens Voetbal International mist zijn spel op dit moment simpelweg de eindpass, de afronding of het juiste moment van beslissing. De dreiging is er, maar het levert weinig op.
Ook in verdedigend opzicht viel hij tegen. In de eerste competitiewedstrijden, waaronder het teleurstellende duel tegen FC Volendam, viel Moro op door zijn moeite met druk zetten en het terugverdedigen. De organisatie op het veld werd daar zichtbaar zwakker door. John Heitinga was dan ook na afloop van dat duel opvallend kritisch op de vleugelspeler, iets wat zelden publiekelijk gebeurt.
Godts en Edvardsen schuiven door
Inmiddels lijkt de concurrentie hem voorbijgestreefd te zijn. Mika Godts is op de linkerflank weer eerste keus en maakt op die positie een betere indruk qua inzet én effectiviteit. Aan de rechterkant experimenteert Heitinga momenteel met Oliver Edvardsen, die ook kan uitwijken naar links. Bovendien blijft Steven Berghuis een vaste waarde op rechts wanneer hij fit is, wat de kansen voor Moro verder verkleint.
Tijd voor een pas op de plaats
De conclusie is pijnlijk maar helder: Raúl Moro is zijn plek in de basis voorlopig kwijt. In het systeem van Heitinga, dat steeds meer richting duidelijkheid en balans probeert te gaan, past de onvoorspelbaarheid en inefficiëntie van Moro op dit moment niet. Voor nu zal hij genoegen moeten nemen met een rol als invaller — en hopen dat hij in die rol alsnog indruk weet te maken.
Of zijn tijd bij Ajax een kort hoofdstuk blijft of alsnog een succesverhaal wordt, ligt nu aan hemzelf. Eén ding is zeker: de marge voor fouten is klein, en de concurrentie is moordend. Moro zal hard moeten werken om zijn plek in het elftal terug te veroveren.
