Sarina Wiegman, ooit geprezen als de redder van het Engelse vrouwenvoetbal, staat ineens met haar rug tegen de muur. Na de 2-1 nederlaag van Engeland tegen Frankrijk in hun eerste groepswedstrijd op het EK in Zwitserland, groeit de kritiek in de Britse media met de minuut. En met een cruciaal duel tegen haar voormalige team, de Oranje Leeuwinnen, op komst, klinkt de roep om haar vertrek steeds luider.
‘Onherkenbaar Engeland’
De verwachtingen rond de Engelse ploeg waren vooraf hooggespannen. Wiegman, die in 2022 nog Europees kampioen werd met The Lionesses, had de lat opnieuw hoog gelegd. “Een nieuw Engeland,” beloofde ze. Wat de fans echter zagen tegen Frankrijk, was allesbehalve dat. Tactisch onrustig, aanvallend inspiratieloos, en defensief kwetsbaar. Volgens The Independent was Wiegman de hoofdverantwoordelijke voor deze deceptie: “Voor het eerst verliest een regerend Europees kampioen haar openingswedstrijd. Wiegman heeft haar eerste grote fout gemaakt – en die kostte direct punten.”
Foute keuzes, trage wissels
De pijlen richten zich vooral op de opstelling en haar besluit om Lauren James, normaal een gevaar op de flank, centraal neer te zetten. Die tactische keuze leidde tot kwetsbaarheid in de omschakeling en gaf Frankrijk de ruimte om toe te slaan. Toen de schade al was aangericht en Engeland met 2-0 achterstond, wachtte Wiegman volgens veel media veel te lang met ingrijpen. The Guardian schreef: “Pas na een uur wisselde Wiegman. Veel te laat. En ze haalde dan ook nog de verkeerde speler – James, die op dat moment juist het gevaarlijkst was – van het veld.”
The Sun deed daar nog een schepje bovenop: “Ze zei dat het team klaar was, maar niets wees daarop. Er zat geen overtuiging in, geen lijn, geen urgentie.” Het Britse dagblad spreekt van een “desastreus resultaat” en suggereert dat Wiegman haar grip op het team kwijt is.
Clash met Nederland: laatste kans?
De ironie wil dat Wiegmans toekomst nu wellicht in handen ligt van haar oude ploeg. Engeland móét winnen van Nederland om kans te houden op de knock-outfase. Een gelijkspel is in theorie nog geen uitschakeling, maar de kansen zouden dan klein worden. Voor Wiegman staat er meer op het spel dan alleen een plek in de volgende ronde: haar hele positie als bondscoach wankelt.
Er wordt dan ook reikhalzend uitgekeken naar de confrontatie met de Oranje Leeuwinnen. Kan Wiegman haar fouten rechtzetten? Of zorgen haar landgenoten voor de ultieme vernedering: haar ontslag?
De stemming slaat om
Wat eens een succesverhaal was, dreigt nu in mineur te eindigen. De lofzangen op Wiegman maken plaats voor scepsis en twijfels. De vraag is niet langer óf er kritiek is – die is er. De vraag is: overleeft ze dit EK nog als bondscoach?
Alle ogen zijn gericht op het duel tegen Nederland. Wordt het een sportieve wraakactie van de Oranje Leeuwinnen, of een laatste kans voor Wiegman om haar nalatenschap in Engeland te redden? Eén ding is zeker: de druk is enorm.
