Met groot verdriet is gereageerd op het onverwachte overlijden van Milou Dekker, een van de meest geliefde gezichten binnen het Nederlandse basketbal. Als voormalig topspeelster van Jolly Jumpers en kind van Tubbergen liet ze jarenlang zien wat toewijding, doorzettingsvermogen en liefde voor de sport kunnen betekenen. Donderdag kwam het tragische nieuws dat ze op slechts 33-jarige leeftijd is overleden. De klap komt hard aan, niet alleen bij haar club en omgeving, maar in de volledige basketbalwereld. Je voelt het gemis in elke uithoek van de sport.
Van dorpsmeisje tot eredivisiespeelster
Milou Dekker groeide op in Tubbergen, een Twents dorp waar sportiviteit en gemeenschapsgevoel hand in hand gaan. Op jonge leeftijd sloot ze zich aan bij basketbalclub Jolly Jumpers, waar ze al snel opviel door haar uitzonderlijke spelinzicht en techniek.
Ze straalde op het veld, was gedisciplineerd tijdens trainingen en speelde met een vuur dat je niet kon negeren. Toen ze op haar zestiende debuteerde in het eerste damesteam van de club, schreef ze geschiedenis als een van de jongste speelsters in de Nederlandse eredivisie. Vanaf dat moment groeide ze uit tot een vaste waarde binnen het team.
Leiderschap op én naast het veld
Binnen het veld stond Milou bekend als een echte spelverdeelster. Ze overzag het spel als geen ander, anticipeerde op situaties en nam beslissingen met lef en inzicht. Maar ze bleef niet in een rol gevangen; Milou kon ook haar stempel drukken als scorende speelster of door met volle inzet te verdedigen. Ze was een allrounder met een vechtersmentaliteit, een teamgenoot die je naast je wilde hebben, en bovenal iemand die jonge spelers inspireerde om hun grenzen te verleggen.
Een persoonlijkheid die je bijblijft
Wat Milou zo bijzonder maakte, ging verder dan haar prestaties op het veld. Ze was sociaal, warm, toegankelijk en betrokken. Binnen de club vervulde ze een verbindende rol; ze was de persoon die nieuwe spelers opving, die na trainingen bleef napraten, en die met oprechte interesse vroeg hoe het met je ging. Ook na haar actieve carrière bleef ze zichtbaar betrokken bij de club, onder meer als vrijwilliger en mentor voor jeugdteams. Haar nalatenschap bestaat niet alleen uit gewonnen wedstrijden, maar uit vriendschappen, herinneringen en een gedeelde liefde voor basketbal.
Een schokgolf door Tubbergen en daarbuiten
Het bericht van haar overlijden sloeg donderdag als een bom in bij haar oude ploeggenoten, coaches en supporters. Binnen Jolly Jumpers wordt gesproken over een leegte die niet op te vullen is. In Tubbergen, waar iedereen haar kende, is het verdriet voelbaar. Niet alleen sportief, maar ook menselijk heeft Milou veel betekend. Ze was het toonbeeld van trouw aan de club en verbondenheid met de gemeenschap. Haar overlijden raakt iedereen die haar van dichtbij of op afstand heeft meegemaakt.
Een rolmodel voor de jeugd
Milou Dekker bereikte misschien nooit de internationale roem, maar binnen het Nederlandse basketbal was ze van onschatbare waarde. Voor jonge meiden die dromen van een plek in de eredivisie was zij hét voorbeeld dat talent, gecombineerd met hard werken en teamspirit, tot succes kan leiden. Ze bewees dat je geen wereldster hoeft te zijn om impact te maken. Met haar karakter, toewijding en bescheidenheid drukte ze haar stempel op de sport. Voor velen blijft ze een inspiratiebron, zelfs nu ze er niet meer is.
Een verlies dat generaties bijblijft
Het gemis is groot, maar de herinnering aan Milou Dekker is groter. Haar glimlach na een overwinning, haar bemoedigende woorden aan teamgenoten, haar inzet tijdens trainingen, haar trouw aan de club — dat zijn de beelden die blijven hangen. Jolly Jumpers zal haar op gepaste wijze blijven eren, net als de basketbalwereld die haar in het hart heeft gesloten. Haar naam zal blijven klinken in Tubbergen, op het basketbalveld en ver daarbuiten.
