Met een indrukwekkende tien kilometer door de Seine heeft Sharon van Rouwendaal een gouden hommage gebracht aan haar in mei overleden hondje Rio. “Dit goud is niet alleen mijn goud,” glunderde de ‘goat’ van het openwaterzwemmen, zichtbaar emotioneel na haar overwinning in Parijs.
Een emotionele start
Sharon van Rouwendaal is niet iemand die snel huilt. Toch liepen de tranen over haar wangen op de ochtend van haar gouden dag in Parijs. De spanning was zo hoog dat ze haar ontbijt terug op haar dienblad spuugde, drie uur voor de start van de tien kilometer door de Seine.
Het moment dat ze haar speciale ketting moest afdoen, stelde ze zo lang mogelijk uit. De ketting bevat de as van haar hondje Rio, die in mei overleed. Rio was haar trouwe metgezel sinds ze hem als puppy kocht na haar olympisch goud in Rio de Janeiro in 2016.
Een moeilijke ochtend
“Ik huil niet om trainingen of slechte prestaties. Ik huil maar om één ding en dat is het gemis van Rio,” zei Van Rouwendaal. “Ik voelde de bagage op mijn rug en vroeg me af waarom ik dit mezelf aandeed. Maar ik moest het eruit laten, niet opkroppen. Eerst huilen en dan zien hoe de race verloopt.”
De stress was duidelijk merkbaar toen ze bij het startpodium voor de Pont Alexandre III nogmaals over haar nek ging. De dag was zo speciaal voor haar dat ze het niet binnen kon houden.
Vechten in de Seine
De race zelf was chaotisch, maar Van Rouwendaal zwom alsof ze dagelijks in de Seine trainde. Haar rechterarm zat na één rondje al vol krassen van doornstruiken die over de kademuur hingen. “Maar daar zwom je qua stroming wel het fijnst,” grapte ze. Ondanks de fysieke ongemakken voelde ze steun van boven.
“Rio was onderweg wel bij me, ja. Dat denk ik wel,” vertelde ze. Met een lege maag en barstend van de dorst dronk ze zelfs water uit de Seine. “Ik had gelletjes, cafeïne, bidons met isomix, maar ik was ook de Seine aan het drinken.”
Mentale en fysieke kracht
Van Rouwendaal heeft haar veerkracht en doorzettingsvermogen opgebouwd door jarenlange training onder zware omstandigheden. Ooit trainde ze bij Philippe Lucas in Frankrijk, bekend om zijn strenge trainingsmethoden.
Na 2020 stapte ze over naar de mildere Duitser Bernd Berkhahn, maar zelf heeft ze nooit rustiger aan gedaan. “Philippe gaf me zoveel zelfvertrouwen. Sindsdien weet ik: als ik iets wil, dan kan het.”
Historische prestaties
Dit jaar besloot Van Rouwendaal op haar 30ste haar trainingsrecord van 109 kilometer in een week te breken. In Zuid-Afrika zwom ze 110 kilometer verdeeld over twaalf sessies.
“Allemaal om vertrouwen te krijgen voor deze dag,” legde ze uit. “Mentaal heb ik dat nodig. Ik weet dat ik een week van 110 kilometer heb gezwommen en de rest niet. Maak ze maar bang, hè. Beetje Philippe Lucas-tactiek.”
De gouden truc
Met haar ervaring besloot Van Rouwendaal 24 uur voor de race de Seine nog eens te verkennen. Samen met Ferry Weertman, olympisch kampioen in 2016, dook ze het water in voor een laatste inspectie. Vooral de Pont des Invalides, de laatste brug voor de finish, kreeg speciale aandacht.
“Ze vonden al spelende een route die uiteindelijk het verschil maakte,” aldus bondscoach Thijs Hagelstein. Van Rouwendaal hield deze troef achter de hand voor de laatste ronde en sprong weg bij haar twee medekoplopers.
Droompodium
In de laatste twee rondes wist Van Rouwendaal precies wat ze moest doen. Ze had twee concurrenten voor zich, de Australische Moesha Johnson en de Italiaanse Ginevra Taddeucci, die uiteindelijk zilver en brons wonnen. “Mijn droompodium,” noemde ze het. “Twee superlieve meiden die niet echt geloofden dat ze hier goud konden winnen. Ik wel.”
Een historisch moment
Met haar tactische zet bij de Pont des Invalides verzekerde Van Rouwendaal zich van het goud. Op haar 30ste schreef ze geschiedenis door na goud in Rio en zilver in Tokio opnieuw goud te winnen.
“Goat,” antwoordde ze stralend op de vraag wat deze prestatie voor haar betekent. Greatest of all Times, Sharon van Rouwendaal uit Baarn, heeft nu drie olympische medailles in het openwaterzwemmen, een prestatie die niemand haar nadoet.
Toekomstplannen
Van Rouwendaal geeft zichzelf tot het eind van het jaar om na te denken over haar sportieve toekomst, maar ze weet al zeker dat ze er in 2028 in Los Angeles niet meer bij zal zijn. “De Olympische Spelen, die zijn wel af nu. En dit goud is ook niet alleen voor mezelf.
Ook voor alle Fransen die in me geloven, voor mijn familie en vriendinnen die aan de kant stonden, voor mijn moeder die thuis voor de tv van de stress nooit durft te kijken en voor mijn trotse vader die altijd huilt, ook bij All You Need is Love. En ja, natuurlijk is dit goud ook voor Rio. Het kan niet mooier.”
Wat vind jij van Sharon van Rouwendaals prestaties? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
