Het is inmiddels enkele maanden geleden dat Engeland onder leiding van Sarina Wiegman opnieuw Europees kampioen werd bij de vrouwen. In een zenuwslopende finale tegen Spanje trok haar ploeg na strafschoppen aan het langste eind. Daarmee veroverde Wiegman haar derde Europese titel op rij – een prestatie die haar status als een van de meest succesvolle coaches ter wereld heeft bevestigd.
Sinds dat historische moment is het stil geworden rond Wiegman, althans ogenschijnlijk. Achter de schermen groeit de interesse vanuit het mannenvoetbal. Volgens meerdere Britse en Duitse media tonen clubs uit de Championship (het tweede niveau in Engeland) én enkele Bundesliga-clubs belangstelling voor de Nederlandse topcoach. Eén club uit Engeland zou zelfs al een verkennend gesprek met haar hebben gevoerd.
Van succescoach naar gewilde naam
De overwinning op het EK van afgelopen zomer markeerde opnieuw een hoogtepunt in de indrukwekkende loopbaan van Wiegman. Na eerdere successen met de Oranje Leeuwinnen (2017) en Engeland (2022), wist ze ook het EK van 2025 op haar naam te schrijven. Daarmee is ze de enige coach ooit die drie Europese finales won met twee verschillende landen.
Haar prestaties hebben haar wereldwijd op de radar gezet van bestuurders en scouts – niet alleen in het vrouwenvoetbal, maar ook in het mannenvoetbal. Clubs zien in haar een coach met discipline, rust en een ongekend tactisch inzicht. Eigenschappen die niet gebonden zijn aan geslacht of niveau.
Interesse uit Engeland en Duitsland
Sinds het EK is Wiegman regelmatig gespot bij wedstrijden van Engelse clubs uit de Championship. Bronnen rondom de FA (de Engelse voetbalbond) bevestigen dat twee clubs uit dat niveau haar serieus overwogen hebben als kandidaat-hoofdtrainer. Daarnaast wordt gemeld dat ook twee Duitse teams – vermoedelijk uit de tweede Bundesliga – discreet naar haar beschikbaarheid hebben geïnformeerd.
Hoewel de namen van die clubs niet openbaar zijn gemaakt, lijkt het erop dat Wiegman’s reputatie als winnaar zich vertaalt naar een groeiende vraag vanuit de mannenwereld. De gesprekken zouden vooral gaan over haar visie op leiderschap, speelstijl en teamontwikkeling.
Een daadwerkelijke overstap is echter nog onzeker. Wiegman heeft nog een lopend contract bij de Engelse voetbalbond (FA), en heeft in interviews laten doorschemeren dat ze niet overhaast te werk wil gaan.
“Ik wil in de top werken”
Wiegman staat bekend als iemand die precies weet wat ze wil. In een eerder interview met De Volkskrant zei ze:
“Ik wil in de top werken. Dat doe ik nu en ik ga geen stap terugzetten. Dat is het enige dat ik erover wil zeggen.”
Die uitspraak typeert haar ambitie. Ze wil geen symbolische pion zijn die ‘de eerste vrouw in het mannenvoetbal’ wordt; ze wil een serieuze rol bij een club waar ze haar ideeën volledig kan uitvoeren.
Analist Leonne Stentler vatte het eerder treffend samen: “Sarina kiest niet voor de eer, maar voor de uitdaging. Ze wil een team dat mee wil in haar visie. Alleen dan maakt ze de overstap.”
De logische volgende stap?
Met drie Europese titels, een WK-finale en talloze persoonlijke onderscheidingen is er in het vrouwenvoetbal weinig meer dat Wiegman nog kan bereiken. Een stap richting het mannenvoetbal lijkt dan ook een natuurlijke volgende uitdaging.
Ze heeft bewezen dat ze onder druk kan presteren, sterk is in het opbouwen van teamdynamiek en spelers beter maakt — eigenschappen die universeel gewaardeerd worden in de moderne voetbalwereld.
Mocht ze daadwerkelijk de stap maken, dan zou ze niet alleen geschiedenis schrijven, maar ook een belangrijk voorbeeld zijn voor een nieuwe generatie coaches — mannen én vrouwen.
Toekomst nog open
Voorlopig blijft Wiegman rustig op de achtergrond. Ze geniet van haar vrije maanden, geeft lezingen over leiderschap en blijft betrokken bij het Engelse voetbalproject. Toch gonst het in de wandelgangen dat een overstap dichterbij is dan ooit.
Wat haar volgende stap ook wordt: Wiegman heeft haar plek in de voetbalgeschiedenis al lang veroverd. En de kans is groot dat haar volgende hoofdstuk haar opnieuw tot pionier maakt – ditmaal niet alleen in het vrouwenvoetbal, maar in het wereldvoetbal als geheel.
