Je leven kan volledig op z’n kop staan wanneer verdriet op twee momenten inslaat als een mokerslag. Voor Yolanthe Cabau en haar zoon Xess Xava Sneijder (9) kwam het verlies van twee dierbaren kort na elkaar, iets waar je je als ouder onmogelijk op kunt voorbereiden. In een emotionele column in Kek Mama deelt Yolanthe hoe zij de dood van de ouders van Wesley Sneijder – en dus de opa en oma van Xess – samen met haar zoon heeft beleefd. Hun beider overlijden aan kanker liet diepe sporen na, en de manier waarop Xess daarmee omging, raakt iedereen die haar verhaal leest.
Twee verliesmomenten in anderhalf jaar tijd
In juli 2023 overleed Sylvia Sneijder, de moeder van Wesley en Rodney. Slechts anderhalf jaar later, in februari 2025, stierf ook Barry, de vader van het gezin. Beiden waren 59 jaar oud. Het nieuws sloeg hard in bij de familie en raakte ook Yolanthe diep. Ze vertelt dat deze periode gekenmerkt werd door intens verdriet, maar ook door verbondenheid en kracht.
Xess, toen nog maar acht jaar oud, maakte deze periode bewust mee. Hij was er volgens Yolanthe “vanaf de dag van de diagnose tot hun laatste adem.” In haar eigen woorden: “Hij zag hun strijd, hun kracht, hun liefde. En toen het moment kwam om afscheid te nemen, wilde hij écht afscheid nemen.
Hij stond daar, zijn kleine handje op de kist, tranen over zijn wangen, en hij gaf ze nog een laatste kus.” Het beeld van dat moment is krachtig en hartverscheurend tegelijk. Het laat zien hoe kinderen, ondanks hun jonge leeftijd, vaak beter begrijpen wat rouw betekent dan volwassenen soms denken.
Een moederhart dat breekt, maar ruimte geeft
Als moeder voelde Yolanthe de neiging om haar zoon te beschermen. Je herkent het misschien wel: dat instinct om het grote verdriet bij je kind weg te houden, om het klein te houden. Toch besloot ze anders. Ze gunde hem de ruimte om afscheid te nemen op zijn eigen manier. “Ik wilde hem beschermen tegen dit grote verdriet, maar wist ook dat ik hem niet moest weghouden,” schrijft ze. “Dat hij zelf heel goed voelde wat juist was voor hem.”
De vraag die Xess haar daarna stelde, raakte haar diep: ‘Mama, waar gaan ze nu naartoe?’ Yolanthe wist dat ze op dat moment niet alleen troost moest bieden, maar ook richting. Haar antwoord was eenvoudig en oprecht: ‘Ze zijn niet weg, lieverd. Je draagt ze altijd bij je. In je hart, in je herinneringen.’
Rouw stopt niet zodra de kist gesloten is
Ondertussen zijn Yolanthe en Xess terug in Los Angeles, waar ze hun leven hebben hervat. Toch is rouw daar geen afgesloten hoofdstuk. Het is onderdeel geworden van hun dagelijks leven. “Soms benoemt hij het zelf, soms merk ik het aan zijn blik,” schrijft Yolanthe in haar column.
Ze beschrijft hoe ze samen de herinnering levend houden, hoe ze praten, lachen en huilen wanneer dat nodig is. Er is geen schema voor rouw, geen vaste volgorde. Het verdriet komt in vlagen, en dat is helemaal oké. Als lezer voel je hoe Yolanthe haar rol als moeder inzet om ruimte te geven aan rouw, zonder dat het hun dagelijks geluk overschaduwt.
“Ik wil dat hij weet dat dat oké is. Dat hij mag huilen, dat hij mag praten, maar ook dat hij mag lachen om mooie herinneringen. Dus doen we dat samen.” Een krachtige boodschap, waar veel ouders steun uit kunnen halen.
Verdriet als onderdeel van het leven
Wat Yolanthe deelt is meer dan een persoonlijk verhaal; het is een spiegel voor iedereen die met verlies te maken heeft gehad – of dat nu recent was, of al jaren geleden. Ze laat zien dat rouw niet altijd dramatisch of zwaar hoeft te zijn. Soms is het gewoon even een hand vasthouden, even stil zijn, of juist hard lachen om een herinnering die weer opkomt. Door open te zijn over haar ervaringen biedt ze herkenning én hoop.
Tegelijkertijd herinnert ze ons eraan hoe gevoelig kinderen zijn voor verlies, en hoeveel wijsheid zij zelf al kunnen hebben. De manier waarop Xess omgaat met het gemis van zijn grootouders is indrukwekkend. Het leert je dat kinderen veel meer begrijpen dan we soms denken, zolang ze maar de ruimte krijgen om te voelen, te praten en te herinneren.
Hoe ga jij om met verlies binnen je gezin? Deel je ervaringen in de reacties op Facebook.
